«ابومحمد مُصلح بن عبدالله شيرازي» متخلص به «سعدي»، در خانواده اي مذهبي در شيراز به دنيا آمد و در همان سنين کودکي، به خاطر حمله ي مغول ها به زادگاهش، مجبور به ترک خانه شد. زندگي و فلسفه ي او در سال هاي بعد، به شدت تحت تأثير اين رويداد و جنگ هاي تقريبا پيوسته اي قرار گرفت که آن منطقه را به ويراني کشانده بود. «سعدي» به عنوان شاعري بسيار توانمند با پيام هاي معنوي ژرف شناخته مي شود اما همچنين مي توان او را يک «سفرنامه نويس» و «تاريخ نگار» نيز در نظر گرفت چرا که او اغلبِ زندگي خود را در سفر گذراند و در آثارش، هم از تجارب سفرهايش نوشت و هم به شکلي بي واسطه به ارجاعات تاريخي پرداخت. واضح است که «سعدي» از تحصيلات قابل توجهي بهره مند شده بود و قبل از سفر به سوريه، مصر، عربستان و هندوستان، احتمالا در دانشگاه بغداد تحصيل کرده بود.
